Het Festival Trail Semois stond al geruime tijd in mijn agenda en afgelopen zaterdag was het dan eindelijk zover. Nog maar mijn tweede trail dit jaar, dus ik had er eigenlijk wel zin in. Deze keer betekende het echter eens niét super-vroeg opstaan, want de korte route 'Trail des Epioux' van 25km startte pas om 13u. Een beetje laat naar mijn zin, want ik start liever wat vroeger. Ondanks het late start-uur schieten mijn oogjes 's morgens gewoontegetrouw (veel te) vroeg open, en heb ik dus alle tijd mij op m'n gemakje voor te bereiden. Ook de autorit van ruim twee uur naar Florenville verloopt spoedig, en rond de middig vind ik zelfs nog redelijk een parkeerplekje vlak bij de ingang van het terrein.
Net voor de start sla ik nog even een praatje met Michael, en al pratend merk ik op dat mijn hartslag precies wat aan de hoge kant zit: 120 slagen per minuut, en dat terwijl ik nog niet eens aan het lopen ben. Veel tijd om mij er zorgen over te maken krijg ik echter niet, want iets later begint de countdown, en krijgen we het startsein.
Bijna onmiddelijk voert het pad lichtjes omhoog en ondanks dat dit voor een eerder rustige start zorgt, jaagt mijn hartslag quasi onmiddelijk de hoogte in. Al na twee, drie kilometer ben ik genoodzaakt te gaan wandelen, en moet ik - binnenmonds vloekend - het groepje waar ik bijhang laten gaan. Opnieuw aanpikken bij het volgende groepje lukt me niet, en na een derde vergeefse poging mijn ritme terug te vinden, neem ik het besluit om bij de eerste verzorginspost mijn forfait te geven. Ondertussen bengel ik naar mijn gevoel al ergens helemaal achteraan…
Bij de eerste echte helling blijk ik echter toch over voldoende reserve te beschikken om terug een paar klimmers in te halen en ik merkt dat mijn achterstand langzaam maar zeker weer kleiner wordt. De daaropvolgende afdaling is weliswaar wat modderig, maar verder niet zo héél technisch, en de optimale grip van mijn Salomons geeft me de kans er terug wat tempo in te brengen. Ik begin zelfs her en der lopers inhalen, en bij de eerste verversingspost denk ik al niet meer aan opgeven. Ik grijp snel een bekertje water, en zonder pauze te nemen loop ik verder.
Ook bij de volgende hellingen speelt zich ditzelfde scenario af, maar bij de tussenliggende stukken - met redelijk wat 'vals plat' moet ik telkens opnieuw inhouden en soms gaan wandelen. Hierdoor verlies ik telkens opnieuw een groot stuk van mijn winst, en blijf zodoende toch eerder achteraan in de wedstrijd. Naar het einde van de trail toe lijk ik weliswaar wat meer energie te krijgen, maar dat komt helaas te laat en blijkt niet genoeg om echt iets van mijn opgelopen achterstand goed te kunnen maken.
Uiteindelijk kom ik binnen op een 308e plaats van 333 finishers. Gezien de problemen bij de start ben ik op zich nog enigzins tevreden met dit resultaat. Het belangrijkste is uiteindelijk dat we desondanks genoten hebben van de vlekkeloos uitgestippelde trail in deze prachtige semois-vallei.
Volgend jaar komen we zekere terug, en wie weet… nemen we dan wel revange met de 52km… :)
0 Comments