19/5/2013: La Grimace du Grand George - 55km, 1500m d+ @ Marche-en-Famenne

Hoewel het niet echt een 'geheim' was, waren toch slechts een handjevol mensen op de hoogte van mijn eerste grote doel van 2013. Sommige mensen - zowel kennissen als facebook vrienden - begonnen me aan de hand van mijn trainingsvolume wel stilaan vragen te stellen: 'Ben je aan het trainen voor een Marathon?', of: 'Die boeken die je leest... Het begint duidelijk te kriebelen. Wanneer loop je je eerste Ultra?'.

Nu ik afgelopen weekend ruim 42km liep in training, is het misschien wel het moment om er eindelijk voor 'uit' te komen: sinds 1 december vorig jaar ben ik inderdaad ingeschreven voor wat met 55km effectief mijn allereerste Ultra-Marathon zal worden: 'La Grimace du Grand George' in Marche-en-Famenne. Een uitdaging, die toen op zich zeker wel haalbaar leek, maar omdat ik absoluut geen zekerheid had of ik mezelf inderdaad op een klein half jaar nog voldoende kon voorbereiden op de Marathon-afstand +13km mét daarbij nog de nodige hoogtemeters, besloot ik mijn deelname nog niet meteen aan de grote klok te hangen. 

Gebaseerd op de voorbeelden in 'Relentless Forward Progress' stelde ik een eigen schema samen - met een drietal kortere trainingen in de week, en steeds lange(re) duurlopen in het weekend - waaraan ik me uiteindelijk relatief goed heb kunnen houden. Enkel de geplande 'Back to Back's waarbij ik 's zaterdags én 's zondags een lange duurloop zou moeten doen, bleken sociaal en praktisch gezien heel lastig haalbaar.

Het trainingsvolume werd langzaamaan opgedreven, en mijn gemiddelde duurloop evolueerde naar afstanden van minimaal 25 tot 30km, en af en toe stond er ook een duurloop van 35 of langer op het schema. Om een degelijke basisconditie op te bouwen, liep ik volgens het 'Maffetone'-principe  ruim 90% van mijn training relatief langzaam, in aerobe hartslagzone. De overige 10% vertaalde zich in wat sporadisch tempo-werk of intervals. Waar ik aanvankelijk een tergend langzaam tempo (zelfs voor mij) moest aanhouden om onder mijn omslagpunt te blijven, kon ik al snel mijn snelheid opvoeren aan dezelfde hartslag, en leerde ik dus harder werken met eenzelfde inspanning. In een latere blog kom ik nog wel eens terug op dit principe. 

Of ik er nu ondertussen écht klaar voor ben, weet ik niet zeker. We zijn nu pakweg een maand voor 'G-day', en ik voel me op zich sterk. Het langzaamaan opvoeren van het trainingsvolume ging eerder vlot, de duurlopen verliepen over het algemeen prima, en het nodige herstel was steeds relatief kort. 

De 42km in training van afgelopen zaterdag waren naar het einde toe toch wel zwaar, maar desondanks doenbaar. Bovendien was ik fysiek niet écht moe en afgezien wat gevoeligheid en lichte pijn aan m'n enkels (die de volgende morgen al weer voorbij was), had ik nergens last van. Ook de dag nadien was ik tegen al mijn verwachtigen - en vrees :) - in, nergens stijf of gevoelig. Met ruim 6uur (weliswaar inclusief foto-pauzes en een babbel met de boswachter) liep ik uiteraard geen top-tijd, of zelfs maar een gemiddelde Marathon-tijd, maar als aerobe duurloop geeft het toch een indicatie van mijn mogelijkheden - of de beperkingen daarvan...

Om op de valreep wat extra hoogtemeters mee te pikken loop ik zaterdag nog de korte afstand van  'La Bouillionante', met als voornaamste doel sterk te finishen. Vanaf dan zal het trainingsvolume bij wijze van tapering langzaam worden afgebouwd, om fit aan de start van 'La Grimace' te kunnen staan. Het aftellen kan bijna beginnen...