La Bouillonante 2012 (24/4) - Bouillon - 24km, 1200m d+

Het is door allerlei redenen (werk, verbouwingen, sociale verplichtingen, enz) al een tijdje heel stil op de blog, maar onder het motto 'beter lopen dan erover te schrijven' lukt het lopen gelukkig nog wel. Een verslagje van mijn laatste trail wil ik jullie echter niet onthouden. Meer updates volgen binnenkort.

La Bouillonante 2012 (24/4) - Bouillon - 24km, 1200m d+

Zaterdagmorgen was het dan eindelijk zover: La Bouillonante. Na de 'Trail du Barrage' in Nisramont vorig jaar (waarvoor ik blijkbaar nooit het verslagje heb gepost, dat houden jullie nog tegoed) had ik geen wedstrijdjes meer gelopen, en dat begon wat te steken. Hoewel ik tijdens de week de laatste tijd heel wat minder kilometers kan doen, probeer ik in de weekends toch altijd tijd te maken voor 'ne lange'. Die afstanden schommelen tegenwoordig tussen de twintig en dertig kilometer (en bijna altijd op onverharde bospaadjes), dus voor de afstand van 'La Bouillonante' verwachtte ik alvast geen al te grote problemen. 'La Bouillonante' staat echter bekend als één van de zwaarste trails in België (op zijn minst voor wat de 50K afstand betreft), en met 1200 positieve hoogtemeters voor de 24K afstand diende er dus wel heel wat geklommen te worden.

Na een autorit van ruim twee uur vond ik ondanks de drukte in en rond Bouillon relatief snel parkeerplaats niet al te ver van het kasteel, waar de start en finish zich bevonden. Ik wist niet precies waar ik moest zijn, maar ik volgde gewoon de stroom dames en heren in looptenuetje, en kwam zo vanzelf bij de grote tent terecht waar ik niet veel later mijn startnummer in ontvangst kon nemen. Een kwartiertje later begon een groot aantal medelopers af te zakken naar het kasteel, waar het startschot zou gegeven worden en ik besloot maar te volgen. Ondanks het weerbericht had ik nog lang getwijfeld, maar net als ik hadden de meeste collega-lopers uiteindelijk een regenvestje voorzien. De briefing in het Frans was niet altijd even goed te volgen, maar één ding was duidelijk: door het natte weer was het parcours uiterst glad, en sommige stukken waren blijkbaar ronduit gevaarlijk vandaag.

Na de briefing klonk het startschot, en langzaam zette de menigte zich in beweging om al snel flink te versnellen. Aan de tijdsmatten startte ik mijn Garmin, en merkte al meteen dat het tempo hoger zat dan ik eigenlijk van plan was te starten. Bij eerdere trails had ik me echter nooit voluit gegeven, en ze altijd beschouwd als een doorgedreven training, maar deze keer had ik me voorgenomen toch wat harder door te gaan duwen. Het doel was uiteraard te finishen, maar ook om deze keer niet helemààl achteraan te eindigen. Ik besloot daarom om het tempo aan te houden zolang dat lukte, en mijn start-positie (zowat achter binnen de middengroep) zolang mogelijk aan te houden.

In het begin viel dat enorm mee, ondanks het snellere tempo, maar na amper twee, drie kilometer kwamen we bij de eerste steile helling, én de eerste opstopping. Het wachten duurde hier gelukkig nog niet al te lang, en de beklimming erna ging nog redelijk vlot, maar het snelle tempo leek bij iedereen een beetje getemperd. Enkele kilometers verder moest ik dringend een pit-stop inlassen, en verloor hierdoor heel wat plaatsen. Michael, die samen met zijn broer Thierry (die me al eerder ingehaald had) helemaal achteraan gestart was, haalt me een eindje verder in, en op een rustig tempo liepen we eindje samen verder. Sneller dan verwacht kwamen we bij de eerste bevoorrading, maar tot mijn grote verrassing waren er geen bekertjes. Die moest je blijkbaar zelf voorzien… Jammer, ik had wel zin in wat Aquarius, maar gelukkig had ik zelf voldoende IsoStar voorzien in mijn Camelbak.

Na een paar snelle happen bannaan besloot ik verder te lopen voor het klapstuk van de trail: 'The Wall'. Op pakweg 600 meter dienden we 150 à 200 hoogtemeters te klimmen, zigzaggend omhoog doorheen een flinke laag modder. Zonder stokken was ik nagenoeg verplicht af en toe steun te zoeken met mijn handen, en het laaste stuk probeerde ik mijn dijen wat extra te ontzien door me zoveel mogelijk op te trekken aan boomstronken en wortels. Het tempo ging langzaam maar gestaag. Af en toe overwoog ik even uit te rusten, maar uiteindelijk liet ik me telkens weer meevoeren door de groep. Tenslotte leek mijn uithouding het over te nemen, en kon ik zowaar een paar posities winnen. Daarna begon het echter pas: wat omhoog gaat, gaat ook weer omlaag. De afdaling bleek erg technisch en regelmating moeten we flinke stukjes omlaag springen.

Enkele kilometers verder kwam ik bij een tweede opstopping: het eerste laddertje. Na vijf minuten overwoog ik nog de touwen naar beneden te nemen, maar ik was niet zeker of die wel tot het officiële parcours behoorden, en besloot toch maar mee verder aan te schuiven. Bij elk laddertje verloren we allemaal erg veel tijd, en bij het derde ladddertje gingen er vele lopers van het parcours af om sneller voorbij de ladders te raken. Achteraf besefte ik dat dit waarschijnlijk vooral lopers van de 50Km afstands zijn, maar op dat moment ergerde ik me daar enorm aan. Langs de andere kant ergerde ik me eveneens mateloos aan het tijdverlies, want alles bij elkaar zou ik dik 40minuten stilstaan volgens mijn Garmin.

Na 18km kreeg ik plots krampen in mijn rechterkuit. 'Verdomme,' denk ik. 'Niet weer.' Bij de Trail 'La Porte des Ardennes' kreeg ik op 18km eveneens krampen, en moest toen het grootste deel verder wandelen. Ik probeerde mijn loophoudig wat te ontspannen, en dat leek te helpen. Ik trachtte ook snel de krampen weg te masseren, en sprak mezelf kwaad toe: 'Komaan F*cking lijf, deze keer geen krampen!' Het bleek te helpen, want na twee, drie keer masseren bleven de echte krampen, afgezien van af en toe een trilling, weg.

Een paar kilometer voor de finish volgde er na een matige klim nogmaals een - door de modder - zeer technische afdaling. Van boom tot boom glijdend ging ik een paar keer onderuit, maar aan de kleren van mijn mede-trailers te zien was ik absoluut niet de enige. Ik probeerde desondanks waar ik kon het tempo erin te houden, en voor ik het goed en wel besefte kwamen we weer aan bij het kasteel van Bouillon. We kregen nog een laatste klim te verwerken: de betonnen trappen. Eenmaal boven liepen we de tent weer binnen, en dacht ik er deze keer wél aan mijn Garmin te stoppen. Meer dan vijf seconden zou ik er nu niet naast zitten. Hoewel ik lang niet in de kopgroep eindigde, werd ik onder luid gejuig onthaald met een flesje 'Bouillonante'-bier en enthousiaste felicitaties. Een mooie finish!

Alles bij elkaar was dit een fantischtische trail, die qua verouding afstand/hoogtemeters precies goed was voor mijn huidig niveau.

Met een officiële tijd van 4u35 (welke redelijk overeen komt met mijn eigen meting), goed voor een 563e plaats (van 657 starters). In eigen categorie (Senior Heren, haha) 236e. Best tevreden met dit resultaat :)


Het enige minpuntje aan 'La Bouillonante 2012' waren misschien de lange wachttijden bij de laddertes: Ondanks dat ze ideaal waren om tussendoor wat te recupereren, was 40minuten (in totaal) stilstaan wel het beetje teveel van het goede. Ik pretendeer niet dat ik zonder die wachttijden die 40minuten zo netto van mijn eindtijd zou kunnen aftrekken, maar een tien- twintig minuten toch zeker wel. Maar afgezien de kopgroep, gold dit natuurlijk voor de meeste lopers. Verder zat er wel alles in wat ik verwacht had: steile klimmen, prachtige uitzichten, spannende afdalingen, een geweldige sfeer, en eens goed afzien.

Ik heb bovendien veel bijgeleerd: fysiek kan ik het blijkbaar best aan mijn trainingsniveau lichtjes te overstijgen; het was vooral mentaal een hindernis om tijdens een wedstrijd wat meer te geven. Wel zou het goed zijn, mocht ik wat hoogtemeters kunnen trainen af en toe. Maar daar gaan we proberen voor te zorgen…

Tot slot nog een paar sfeerbeelden... Tot trails!



De volledige set foto's staan in mijn FaceBook, en een voorlopige flicker-feed (200 laatse foto's) vind je hier