Ondanks het late start-uur schieten mijn oogjes 's morgens gewoontegetrouw (veel te) vroeg open, en heb ik dus alle tijd mij op m'n gemakje voor te bereiden. Ook de autorit van ruim twee uur naar Florenville verloopt spoedig, en rond de middig vind ik zelfs nog redelijk een parkeerplekje vlak bij de ingang van het terrein.
Net voor de start sla ik nog even een praatje met Michael, en al pratend merk ik op dat mijn hartslag precies wat aan de hoge kant zit: 120 slagen per minuut, en dat terwijl ik nog niet eens aan het lopen ben. Veel tijd om mij er zorgen over te maken krijg ik echter niet, want iets later begint de countdown, en krijgen we het startsein.