Salomon Sense Mantra

Ik was al een tijdje op zoek naar een extra trailschoen om mijn Salomon Speedcross 3's een beetje te ontlasten. Als race-schoen is die immers niet echt bedoeld als kilometervreter, en op relatief korte tijd hadden die beestjes er toch al 450km op zitten. 

De potentiële kandidaat moest dan ook aan twee eisen voldoen: Enerzijds wilde ik een schoen met niet al te veel technologie - daar geloof ik niet meer zo erg in - zonder dat ik noodzakelijkerwijs naar echte minimalistische schoenen wilde gaan. Anderzijds moest de schoen geschikt zijn voor een degelijk aantal kilometers; met andere woorden: ik zocht een toegewijde trainingsschoen. 

Als tevreden Salomon-gebruiker kwam de release van de Salomon Sense Mantra dan ook op het perfecte moment: het is in weze de trainingsversie van de Salomon S-Lab Sense (waarmee Kilian Jornet in 2011 de Western States won) en is in de markt gezet als lichte, maar duurzame 'Door to Trail' trainer, zonder al te veel overbodige technologie, maar met net voldoende demping en bescherming voor de langere trailruns. 

Het 'Door to Trail' label lijkt me vooral toegekend uit marketingsoverwegingen; de Mantra ziet eruit, en voelt als een op-en-top trailschoen. Feit is wel dat de zool gemaakt is van een duurzamere rubbersoort dan zijn directe inspiratiebron, en dus minder snel slijt - en dus ook op hardere ondergrond langer meegaat. Het profiel is weliswaar minder agressief dan bij bijvoorbeeld de SpeedCross, maar bij mijn testruns bleek de Mantra qua grip absoluut niet onder te doen voor die laatste; zelfs niet op ijs, sneeuw of modder. 

Over de uitvoering en stijl kan ik kort zijn: De schoen ziet er prima uit, en straalt de typische Salomon kwaliteit uit. Hoewel ik voor een trailschoen wel vraagtekens heb bij de keuze van een witte hielpartij bij de 'Grey/Blue/White' versie, is de sobere kleurstelling van de Mantra op zich wel een verademing op de recente flashy-kleuren trend. 

Verder heeft de Mantra uiteraard het gekende quick-lace systeem met veter-pocket, hoewel ik vind dat die pocket iets minder makkelijk toegankelijk is dan bij andere Salomons. Geen ál te groot probleem op zich, maar het viel wel een beetje op.  

De beperkte 'heel-drop' van 6mm biedt een ideale overgang van hiel- naar meer midvoet-landing. Hoewel dat slechts 3mm verschilt met mijn SpeedCross 3's, lijk ik dat verschil werkelijk te merken. In plaats van vol op de hiel te landen, vangen mijn kuiten nu veel meer van de klappen op, en krijg ik meer energie terug. Het ontbreken van overvloedige ondersteuning merk ik evenzeer: voor het eerst sinds ik begon met lopen voel ik dat mijn voeten gewérkt hebben na een run. 

Het ontbreken van al te veel technologie reduceert dermate het gewicht dat de Mantra's met amper 260 gram zelfs lìchter zijn dan bijvoorbeeld mijn SpeedCross 3's. Ik denk dat we de ze dan ook regelmatig als race-schoen zullen zien gebruikt worden. De Mantra erfde van de S-Lab eveneens de 'Second Skin' en 'Endofit' eigenschappen, die het - kort samengevat - mogelijk maken de Mantra desgewenst ook zonder sok te dragen. Voor  lange(re) afstanden lijkt dat echter niks voor mij. Ik heb ook het idee dat het gebruik van sokken iets hygiënischer is.

Na een tweetal testruns ben ik alleszins erg tevreden met mijn nieuwste aanwinst. Ze zitten gewoon perfect, geven een prima grip op diverse ondergronden, en de lage 'heeldrop' blijkt een echt pluspunt. Voor zover ik dat objectief kan beoordelen na een 50-55km, lijkt de Salomon Sense Mantra een perfecte keuze voor wie net als ik op zoek is naar een schoen die wat kilometers aankan, maar zonder al te veel poespas aan boord.

Nog een paar foto's van na de eerste testrun: