Als snel liep ik echter tegen de limitaties van het 'foodpod' systeem aan. De Nike+ sensor meet namelijk de tijd dat een voet in contact is met de grond, en berekend aan de hand daarvan - vrij accuraat - je loopsnelheid (in theorie onafhankelijk van de helling of je staplengte). 'Vrij' accuraat, want het systeem heeft een foutmarge van pakweg 5%. Hoewel Nike een statistisch relevante calibratie toepaste, die de foutmarge 'out-of-the-box' bij het overgrote deel van de lopers tot een kleine 2% terugbrengt, is een persoonlijke calibratie toch aangewezen.
Toen ik het programmaatje RunKeeper ontdekte, viel mij desondanks een significant verschil tussen beide systemen op. RunKeeper gebruikt in tegenstelling tot Nike+ geen foodpod, maar de interne GPS-chip van de iPhone. Uitgaande van een goede sateliet-ontvangst, leek GPS Tracking me per definitie nauwkeuriger dan de Nike+ pod, die systematisch iets langere afstanden bleek te registreren. Wat research op internet bevestigde hieromtrent mijn vermoeden.
RunKeeper had echter nog een plus: dankzij het gebruik van de GPS, was het mogelijk achteraf - of zelfs tijdens het lopen - je afgelegde route te bekijken, zowel op de iPhone als op mijn Mac. Ook het instellen van trainingsschema's was mogelijk met RunKeeper. De kracht - eigenlijk de eenvoudigheid - van Nike+ bleek steeds meer een beperking te worden.
De grootste nadelen van béide systemen zijn echter het grote (en tijdens het lopen dus eerder onhandige) scherm, maar vooral het ontbreken van hartslagmeting. Vermits de meeste trainingschema's over de 5K zich hierop baseren om je ideale trainingsniveau te bepalen, was de aanschaf van een hartslagmeter eerder aangewezen.
Een kleine inventaris deed me echter twijfelen om een losse hartslagmeter aan te schaffen: een sensor in mijn schoen, een iPhone met hooftelefoon aan mijn arm, hartslagsensor rond m'n borst en een horloge rond mijn pols... Muziek starten, Nike+ starten, RunKeeper Starten, Hartslagmeting starten... De hartslaggegevens - als ik die al zou kunnen opslaan - zouden bovendien niet synchroon lopen met geen van de systemen... Misschien dan toch iets meer investeren in een écht sporthorloge?
Ondertussen kwam de kerstman al langs bij ons, en mocht ik mijn kadootje - een heuse Garmin Forerunner 305 - alvast uitpakken, met Gaston Roelants op 20 december in het vooruitzicht. Zo kon ik er alvast even mee oefenen, zodat ik mijn eerste wedstrijd op zijn minst netjes kan registreren.
De review Garmin Forerunner vs iPhone RunKeeper stemt praktisch 100% overeen met mijn eigen (al eerder opgemerkte) bevindingen: van zodra het lopen een beetje serieus wordt, blijken het grotere scherm en het ontbreken van hartslagmeting een te groot nadeel.
Het is duidelijk dat vanaf nu de Garmin Forerunner mijn belangrijkste loop-gadget zal worden. De iPhone blijft uiteraard nog meelopen, zelfs mét RunKeeper en Nike+ paraat (ideaal als backup), maar zal voorlopig vooral als iPod dienst doen. Zo blijf ik toch... Spooky, the iPhone Runner :)
Om af te ronden misschien nog een paar trainingsgegevens:
| Datum | Tijd | Afstand | Tempo | Snelheid |
| 6/12 | 30:17 | 4.66 km | 6:30 per km | 9.2 km/h |
| 10/12 | 31:45 | 5.04 km | 6:18 per km | 9.5 km/h |
| 13/12 | 55:26 | 8.02 km | 6:55 per km | 8.7 km/h |
Blijkbaar mag ik van Evy nu stilaan iets langer lopen, de podcast worden soms wat al langer. Op de kortere trainingen blijkt mijn snelheid ook lichtjes toegenomen, zonder dat ik daar echt op let. Snelheid komt dus inderdaad vanzelf als de conditie betert :)
(Over het onstaan en het succes van Nike+: The Nike Experiment: How the Shoe Giant Unleashed the Power of Personal Metrics)
0 Comments