Vibram Fivefingers Spyridon LS

Vibram staat al ruim 70 jaar garant voor de productie en ontwikkeling van hoog performance rubberzolen en rubber-samenstellingen. Nadat oprichter Vitale Bramani in 1937 de mountaineering sport zowat revolutioneerde met zijn veelzijdige rubberzool, commercialiseerde zijn kleinzoon Marco in 2005 een nieuw, baanbrekend concept: een Vibram zool, met vijf tenen, die - geïnspireerd op het opkomende 'barefoot' fenomeen - een zo natuurlijke mogelijke manier van lopen mogelijk maakte.

Met mijn groeiende interesse in een meer natuurlijke loopstijl (binnenkort meer hierover!) was de aanschaf van zo'n paar Vibram Five Fingers uiteindelijk slechts een kwestie van tijd. Het winnen van een paar teensokjes van Injinji via de VFF Facebook pagina was dan ook een mooi excuus om wat vlugger dan voorzien zo’n paar aan te schaffen.

Een gewone schoen durf ik tegenwoordig wel al eens via internet bestellen, maar bij zo’n 'voeten-handschoen' is de juiste maat uitzoeken toch belangrijk genoeg om advies in te winnen bij een specialist - alleszins toch voor een eerste keer. Via Paula IJzerman - die recent nog ambassadrice van VFF werd - kwam ik uiteindelijk bij Anyones Running (Tilburg) terecht: een shop die gespecialiseerd is in natural running en ook daadwerkelijk trouw aan die visie uitsluitend minimalistische schoeisel verkoopt.

Een geschikt model had ik al via internet opgezocht: vermits ik toch vooral de trails opzoek, leek de Spyridon LS me een ideale keuze, waarin Paul, uitbater van de shop, me perfect in volgde. Er waren weliswaar nog verschillende andere modelletjes die prima geschikt waren voor de ‘lage landen’-trails en paden, maar de Spyridon was met zijn wat robuustere karakter inderdaad een echte trailschoen.

Vermits mijn linkervoet iets groter is dan mijn rechter, was het selecteren van de juiste maat niet vanzelfsprekend, maar Paul liet me verschillende paren uitproberen tot ik de goede maat aanvoelde. De eerste keer was het even wennen om ze aan te trekken, maar nadien ging het een stuk vlotter. Paul was trouwens aangenaam verrast door mijn ruime teenspreiding: veel mensen hebben blijkbaar hun voeten zo lang in veel te nauwe en smalle schoenen opgesloten dat hun tenen - eenmaal bevrijd van alle restricties ervan - vaak niet meer van nature spreiden. Bij mij viel dit blijkbaar best goed mee.

Ook over mijn loopstijl was Paul positief. Hij had het idee dat ik van nature een voorvoet-lander was - zeker gezien dat het de eerste keer was dat ik ‘barefoot’-stijl liep. Het lopen op mijn Inov-8’s met steeds lagere ‘drops’ had hier zeker toe bijgedragen, maar Paul stelde dat zo’n geleidelijke verlaging van heel-drop niet eens noodzakelijk was als je einddoel was om barefoot-style te gaan lopen: een zéér geleidelijke (her)opbouw van het loopvolume - met zo'n barefoot-style schoen dan - zou ééns zo belangrijk zijn. Paul gaf me toch enkele tips hoe ik mijn loop-economie nog kon verbeteren, maar mijn basishouding was gelukkig toch al ok.

Uiteraard duurde het niet lang voor deze nieuwste aanwinst uitvoerig werd uitgetest, maar omdat ze toch een heel andere loopbeleving bieden dan conventionele loopschoenen, besloot ik deze keer toch te wachten met een review tot ze al wat meer kilometers op de teller hadden. Ondertussen heb ik ze nu een zeven-tal keren gedragen, goed voor pakweg 90km - ruim voldoende voor een eerlijke review, neem ik aan... De discussie over de zin of onzin van teenschoenen laat ik voor deze review voorlopig voor wat ze is, en beoordeel ik ze voor eenvoudigweg naar wat het zijn: schoenen, en waarvoor ik ze ga gebruiken: trailrunning. (Over mijn ervaringen met - en mijn transitie naar - een meer natuurlijke loopstijl, komt er binnenkort meer!)

De naam voor de schoen - Spyridon - is naar verluid een eerbetoon aan Spyridon Louis, een Griekse herder die de eerste moderne Olympische Marathon won in 1896. What's in a name, maar ik vind zulke trivia altijd wel leuk.

De Spyridons vallen alleszins zeker op. Eerst en vooral doordat het teen-schoenen zijn uiteraard, maar minstens net zoveel door het design en de zool. Mijn paar is leger-groen/grijs/zwart met contrasterende witte strepen op de voorvoet, een grijs mesh-design aan de zijkant, en een soort slangehuid-motief aan de hielpartij. Een beetje aan de drukke kant, maar wonderwel past het allemaal toch netjes bij elkaar.

Het bovenwerk bestaat trouwens uit een soort actieve kokos-vezel, die enerzijds erg slijtvast en ademend is, maar anderzijds ook een anti-bacteriële werking heeft. Minpuntje bij dergelijk materiaal is eventueel dat ze dan ook niet het minst waterdicht of zelfs maar waterafstotend zijn, maar anderzijds zijn je voeten na een flinke plas met een paar passen ook weer droog. Persoonlijk hou ik hoegenaamd niet meer zo van die Clima-Shields of Gore-Tex uitvoeringen, want eens je voeten daarin nat worden, krijg je ze ook praktisch niet meer droog. Tegenwoordig vind ik natte voeten zelfs eens extra dimensie geven aan het barefoot style lopen...

Een interessante feature van de VFF's vind ik dat ze gewoon in de wasmachine mogen (30° programma/aan de lucht drogen). Zelf neem ik ze meestal gewoon mee in de douche, spoel ze af onder de lauwe kraan, en laat ze drogen op de schoenhaken in het washok. Makkelijker kan bijna niet, maar bij mijn gewone schoenen zou ik het zo gauw niet doen.

De zool van de Spyridon is qua uitzicht nog het best vergelijkbaar met een mountainbike band. Vervaardigd uit Vibram's XS Trek rubber (die ook gebruikt wordt bij Vibram's gerenommeerde trekking schoenen), garandeert die in combinatie met de uitgesproken noppentekening een uitstekende grip - zelfs op natte stenen. Na verschillende test-loopjes (o.a. in de Amblèvevallei) kan ik dit absoluut beamen: zowel bij steile klimmetjes als stevige afdalinkjes grijpen de noppen zich de ondergrond en zelfs bij ronduit natte omstandigheden (lees: doorsteken van een riviertje) ervoer ik een ongeëvenaarde grip. Bij modder of fijn zand komt een extra aspect van het vijf-vingerige concept duidelijk naar voren: net als bij een kameel helpt je natuurlijke teenspreiding tegen het al te diep wegzakken in minder stevige of zanderige ondergronden.

Binnenin de zool zit bij deze Trail-specifieke FiveFinger bovendien een polyester mesh verwerkt die fungeert als een soort flexibele steen-plaat. Hoewel dit eerder een beetje tegenstrijdig klinkt voor een minimalistische schoen, is een béétje bescherming tegen scherpe stenen misschien geen overbodige luxe. Deze extra feature doet hoegenaamd dan ook geen inbreuk op de flexibiliteit van de Spyridon, die zich moeiteloos in alle mogelijke manieren laat oprollen of dubbelvouwen, dus mij stoort het niet. Hoewel ik in het begin uiteraard  voorzichtig was, kreeg ik al snel voldoende vertrouwen om de wortels en scherpere stenen proefsgewijs op te zoeken, maar de steenplaat deed steeds prima haar werk. Het is op zich eigenlijk wel verwonderlijk hoe je kan 'genieten' van een enorm getrouw contact met de ondergrond, en tegelijkertijd merken dat je toch afdoende beschermd bent tegen scherpere stenen.

De LS-versie van de Spyridon heeft een soort Speed Lace systeem, min of meer vergelijkbaar met het Quick-Lace systeem van Salomon. Vibram lost echter het probleem bij sommige modellen van Salomon met de soms net iets te klein uitgevallen veter-pockets op met kortere veters, en een stukje klittenband. Hoewel ikzelf daarvan nooit écht veel last heb gehad met mijn SpeedCross'en of Senses, scoort Vibram hier toch een klein extra puntje wat mij betreft.

De afwerking van deze Vibram's is bovendien nagenoeg perfect. Nergens voel of zie ik storende naden of vervelende drukpunten, of zelfs maar iets dat afbreuk doet aan de kwaliteit. Zelfs na ruim 90km zien ze er nog als nieuw uit. Met 278 gram zijn deze Fivefingers ook nauwelijks zwaarder dan mijn TrailRoc's (245 en 235 gram), die voornamelijk uit mesh bestaan. Wat me op zich wel opviel is hoeveel 'schoen' de Spyridon eigenlijk toch nog is. In vergelijking met bijvoorbeeld de Bikila EVO, waarvan ik bij een recente VFF-Clinic de LS-versie mocht uitproberen, voelen de Spyridons toch heel wat robuuster aan.

Zoals hierboven en in vorige post al aangehaald, heb ik ondertussen een dikke 90km op de teller van mijn Spyridons staan, en was mijn funrun in de Amblèvevallei voor mij zo'n beetje de ultieme test voor deze Fivefingers. Die hebben ze dan ook met glans doorstaan: ik durf zonder twijfel te stellen dat - op terrein waar ik vroeger nooit iets anders zou overwogen hebben dan mijn  SpeedCross'en - ik in deze Vibram Spyridon LS een absoluut volwaardig - barefoot-style - alternatief vind. Voorlopig blijf ik de Spyridons nog regelmatig afwisselen mijn TrailRoc's 235 en 245, maar zodra deze laatste twee aan vervanging toe zijn, denk ik er sterk aan ze te vervangen door extra FiveFingers.

(Edit: bij nawegen blijkt dat het voorgaan op de opgave van de fabrikant niet zonder risico is, vooral niet als de ene het gewicht per paar, en de ander per schoen opgeeft. De Trailroc 235 blijkt uiteindelijk 292 gram te wegen (per schoen) in plaats van de 235 gram zoals het modelnummer aangeeft (geen groot probleem, dat is waarschijnlijk te wijten aan mijn grotere maat dan hun referentie-model), maar de Spyridon weegt uiteindelijk met 222 gram per schoen een stuk mínder dan de Inov-8 235's 292 gram...)